در روایتی از حضرت علي ـ عليه السّلام ـ آماده است که فرمودند: "خُذ الحكمَةَ حَيثُ كانَتْ وَ انْظُر اِلي ما قالَ و لا تنظُرْ الي مَنْ قال" و در مقابل در روایتی از امام صادق (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) در مورد آیه "فلینظر الانسان الی طعامه" فرموده اند: "فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: فَلْيَنْظُرِ اَلْإِنْسٰانُ إِلىٰ طَعٰامِهِ ، قُلْتُ: مَا طَعَامُهُ، قَالَ: عِلْمُهُ اَلَّذِي يَأْخُذُهُ عَمَّنْ يَأْخُذُهُ" در روایت اول فرمودند که نگاه تو به آنچه باشد که گفته میشود نه به گوینده ولی در روایت دوم فرمودند نگاه تو به گوینده باشد و اینکه ببین علمت را از چه کسی میگیری لطفا وجه جمع بین این دو روایت را بفرمایید. اینکه مقصود از حکمت در روایت اول چیست و مقصود از علم در روایت دوم چه علمی است؟ و اینکه در مسائل تربیتی نگاه باید به مَن قال باشد یا ما قال؟
چکیده پاسخ :