طلاب و مربی های تربیتی گاهی برای رفع مشکل متربیان و مردم نیاز پیدا می کنند که مشکلات اخلاقی و... آنها رو بشناسند که این مسأله از طریق تحلیل و بررسی افراد انجام می‌شود حال دیده شده که برخی مربیان دچار نوعی از نگاه به دیگران می‌شوند که می خواهند فورا شخص را تحلیل کنند و از مشکلات شخصیتی و... او سر در آورند. اولاً این تحلیل، مصداق تجسس و عیب جویی نیست؟ ثانیاً برای رفع این نگاه به افراد پیرامون راه حل چیست؟ ثالثاً حد مجاز این تحلیل کردن چقدر است؟
چکیده پاسخ :
