گاهی در چهارچوب صالحین محیط تربیتی شکل نمیگیرد. حضرت آقا میفرمایند لازم نیست تک تک بچه ها را تربیت کنید، محیط را درست کنید. حالا در محیط صالحین میبینیم گاهی از فرمانده تا معاونت ها اصلا قائل به تربیت نیستند. نوجوان یک مربی تربیتی دارد ولی در محیط و مسیر تربیتی نیست مثلا مربی میداند که یک نفر الآن اگر فلان معاونت را بگیرد آسیب دارد. ولی فرمانده اهمیت نمیدهد. آیا در اینگونه محیط باید به اثر کم بسنده کرد و یا اصلا درصورت توان، مجموعه ای خارج از قالب صالحین تشکیل داد؟ دومین مسئله اینکه برای کار تربیتی یک ثباتی نیاز است که در قالب پایگاه و صالحین نیست، مثلا بعد از دو سال زحمت مربی تلاش میکند و فرمانده و معاونین را در یک چهارچوب قرار میدهد که تربیت را لحاظ کنند و تربیتی کار کنند. اما بعد از یک مدت فرمانده عوض میشود و معاونین و همه چیز تغییر میکند. حالا متربیانی که قبلا جذب و تثبیت شده اند در یک محیطی که مشخص نیست چگونه است قرار میگیرند. چه باید کرد؟
چکیده پاسخ :
